Ya Muhammet!

Sana dair,
Öylesine güzel methiyeler düzüldü
Ve öylesine içli naatlar yazıldı ki;
Zira kulaklarımız
Bu kutsal övgülerle
Muştulandı yıllar yılı...

İşte o nedenledir ki
Şimdi ben sana;
Sana dair övgülerle değil,
Aksine senin ve getirdiğin ilahi vahyin diliyle
Müslümanlara dair
Yergilerle sesleniyorum.

Çünkü senden sonra bu insanlık Ya Muhammet!
Seni çok sevdi.
Ve hem o kadar çok sevdi ki
Zira bu sevgi;
Aşırılık boyutunu bile aştı
Ve tabulaştırıldı Ya Muhammet!
Tam manasıyla, tabulaştırıldı bu sevgi...

Oysa ki sen!
Mekke sokaklarının
Tozlu yollarında,
Kuru ekmek yiyen bir kadının oğluydun.
Ve öylesine tevazu doluydun ki,
Üzerinde yattığın hasırın izi
Sırtına geçerdi.
Ve dahası sen hep derdin ki;
-“Ben bile sonumun ne olacağını bilemiyorum...”

Şimdilerde ise gel gör ki Ya Muhammet!
İsmin bile;
İbadethanelerimizin tavanlarına,
Allah lafzıyla yan yana
Ve aynı büyüklükte yazılır oldu.
İşin daha da acı tarafı,
Senden başka hiç bir nebinin adı geçmedi mescitlerimizde;
Her şekilde ve her durumda
Hiçbirinizin sevgisini, bir diğerinden
Üstün tutmamamız gerektiğini bile bile...

Nitekim işte böyle sevdik seni Ya Muhammet!
İşte böylesine; arsızca ve pervasızca...
Ve dahası,
Her kim için olursa olsun,
Öylesine bir sevginin
Kesinlikle gizli şirk olabileceğini
Hiç aklımıza bile getirmeden...

Hâlbuki
Sen ve diğer tüm peygamberler,
Şirk duvarlarını yıkmak için gelmiştiniz yeryüzüne...
Öyle değil mi?
Oysaki işte biz bunu,
Tamamen unuttuk Ya Muhammet!
Tamamen unutuverdik.

Zira şimdi
Gel de bir bak ülkeme ki,
Sokaklar ve meydanlar puttan geçilmez oldu.
Ve öyle ki insanlar,
Allah’tan başka her şeyden
Medet umar hale geldiler.

Para, kadın ve şöhret!
Ki senin en çok korktuğun virajlardı bunlar;
En keskin günah virajları...
Şimdilerde ise gel gör ki bunlar
Kol geziyor meydanlarda,
Ve her dem sanki biraz daha artarak...

Ya Muhammet!
Sahipsiz kaldı davan,
Ve sevdansa dim dik ayakta hala,
Hem de kat kat fazlasıyla...
Oysaki beni
En çok da üzen nokta buydu işte.
Zira insanlar davana değil de;
Sadece sevdana sahip çıktılar Ya Muhammet!
Sadece sevdana...

Oysa ki davan;
Yıllar yılı hep ayaklar altında kaldı...



Şimdiyse, Ya Muhammet!
Bir zamanlar senin Mekke sokaklarında haykırdığın gibi
Evet şimdi de ben ve bizler haykırıyoruz tüm insanlığa
Tıpkı öldüğün gün
Arkadaşın Eba Bekr’in haykırdığı gibi,
Ve diyoruz ki;
“Ey insanlar!
Muhammet, yalnızca bir peygamberdir.
Ve ondan önce de nice peygamberler gelip geçmiştir.
Ve siz eğer ki Muhammed’e tapıyor idiyseniz
Bilin ki, Muhammed ölmüştür.
Şayet Allah’a tapıyorsanız
Allah bakidir ve hiç bir zaman ölmez.
. . .
Dolayısıyla sevdanız her daim ona (Allah’a) olsun...




Mehmet Akif UÇAR