Bu koytulardan kopardım bu gülü
uzaklardan bir geminin geçtiğini hatırla
bir eski resmin var cüzdanımda, o hoş günlerden kalma
birden,
kirpiklerine değiverse ya ellerim
inan dilimi ısırabilirim
anılara göz kırpan gizli bir sevdasın, New York kıyılarında
acılara kafa tutan bir ben kaldım ortalarda.


Ne zaman aklıma gelsen, sitemli bir göz,
solmuş bir yüz görüyorum kendimden
bir Leyla, bir Mecnun olmak istedik ya
beceremedik,
son pişmanlıktır şimdi usumuzdan geçen
düşündükçe, çırpındıkça dibe batıyoruz.

Ben,
aşkın emrinde geceyi güne çeviren
sefil bir emir eriyim
nereye baksam, neyi düşünsem karanlık ve kirli
çöl yürüyüşlerimde şiirlerim alevlenir
hep anılarla kanatıyorum içimi
dağ gibi dalgalar düşüyor üstüme
gemiler limanlara sığınıyor, bense yorgunum.


Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
29.4.2010