Dünyayı kara gören, ağlayan gözleriyle,
Kimsesiz kalmış onlar, etiyle kemiğiyle.
Gözyaşı gözlerinden, akan hayat ortağı,
Kalbi susuz bir pınar, duyulmaz hıçkırığı.

Şarkılarda söylensin, duyulsun istediler.
Çaresizlik girdabına zalimce itilmişler.
Ağzından bal akıyor, bizimse acı biber.
Utanmadan adını, koyduk biz tinerciler.

Vah vah yirmi yaşında, ak düşmüş saçlarına.
Bizlerden çok akıllı, sanki yetmiş yaşında.

Saklanmış peri kızı, rüyasına girmiyor.
Sevenimiz onlardı, yaşamam artık diyor.
Can verirken ölümü, kimseye dert olmuyor.
Öksüz kalan bir bülbül, ağlasın mezarında.

Bedeninde dolaşan, düşmanla savaşacak.
Bu kudreti doktorlar, parayla sağlayacak.
Ellerinden tutalım, beyler kurtulacak
Zehrini ta içinden, tutup da çıkaracak.

Bu en güzel gününde, sinesine çekilip,
Ne bir dost ne bir kardeş, ne bir sevgili yüzü…
Yalnız acıyı bilip, bizden medet umacak.


USTA