Adam sandık eşeği
Yaydık döşeği
Emanet ettik
Bize dair her şeyi
Adamdı elbisenin içindeki
Acıydı elindeki
Dil yarasıydı yüreğimdeki
Görmedim böyle densizi
Yediğin ekmek benimdi
Elini attığın cebimdi
Küstürdüğün yetimdi
Bırak bari çayla yiyeyim şu simidimi
Haklıydım haksız oldum
Sevdaydım mecnun oldum
Dumandım is oldum
Temizdim pis oldum
Doğruydum köyden kovuldum
Eğriydim şehre taht oldum
Kaleydim yıkıldım
Kavanoz dipli dünya
Senden sıkıldım
Gerçek oldu rüya
Namus düştü ayağa
Satıyorlar üçe beşe pazarda
Şeref girdi örtünün altına
Korkmaya başladı edep haya
Korkar oldum senle yaşamaya
Ben çıkıyorum
İçinden
Bir şey anlamadım
Bir gününden
Sende sabretmem değil sevginden
Mecburiyetten mecburiyetten…

26.04.2010
Orhan OYANIK