seni seviyorum’ dedi.
adı gibi biliyordu adam
/yalandı
bende seni seviyorum / senin beni sevmediğin kadar
demek istedi, diyemedi, dememeliydi.




yaz yaklaşıyor sevgilim,
deniz kıyısı bir evde geçsin tüm mevsim / ne dersin?
olur’ dedi adam
senin yanında her mevsim yaz / gözlerin hep deniz kıyısı
demek istedi, diyemedi, dememeliydi.



Eylül’de evimizi alır
sade bir törenle / gireriz dünya evine
tamam dedi adam
seninle cehennemde tek odaya razıyım
demek istedi, diyemedi, dememeliydi



belki önümüzdeki yıl bebeğimizde olur
belki dedi adam
oysa ne çok isterdim sana benzeyen bir kızımız olsun
demek istedi, diyemedi, dememeliydi



birlikte yaşlanırız son nefese kadar
peki dedi adam
nefesimdin halbuki, yaşlanmazdım ki senin yanında
demek istedi, diyemedi, dememeliydi



konuşsana sevgilim, çok sessizsin!
yorgunum dedi adam
beni sevmediğini bile bile seni sevmekten yoruldum
demek istedi, diyemedi, dememeliydi



hadi! sarıl uyuyalım öyleyse
sesi çık-a-madı adamın
ihanetine sarılıp uyumak
sığmıyordu aklına



derin bir nefes aldı
söylemeliydi


bu gece
/ve sonraki her gece
bensiz uyu dedi adam
ihanetin gözleriyle bakarken bana
yılan gibi koynuma süzülmene izin vermeyeceğim
kahretsin!
sana hala aşığım
şimdi, git...
hemen şimdi git!
bir daha bu kadar cesur olamayabilirim
öptüğün yerden sızlar dudaklarım
gözbebeklerim ölür, gözüne her değdiğinde
ya saçların
fırtınasına hapseder aklımı
git,
lütfen git!


birazdan çıldıracağım
herşeyi unutup
tekrar / sana aşık olmaktan korkuyorum
git!
n’olur, git!
















Gülay Bulut







yirmidokuznisanikibinon