Sana sundum,
Son parçasını yüreğimin.
Engerek ve çiyan kuyusu koynun,
Eskimiş saltanatı sevdanın.
Nefes nefese bir yokluk.
Neresindesin?
Tahta bacaklı yarınlarımın.

Gün görmez kervan girmez,
Yollarında ruhumun,
Ümitsiz yolcusu sen.
Elleri kanlı, yüreği taş, gözleri kör.
Öfkem, kasırga olur yol arar damarlarında
Savurdukça yapraklarını saçlarına
Kör kuyulardan duyulur çığlığın

Sevda yanığım
Kül rengine boyar,vuslatı
Ensemizde,soğuk nefesi ölümün
Yarınlar, avuçlarımızda can çekişen,
Son ışık hüzmesi.
Ziyası kara gözlerinin
Yetmedi yaşatmaya düşlerimizi.

Göz göz oldu açtığın yaralar,
Son deminde baharın.
Tüm yeşiller sarı artık.
Kökümü kemirirken çiyanlar,
Devrildim boylu boyunca.
Kapınırken gözlerim,
Birinde yırtık bir resmin,
Diğerinde solmak üzere olan ismin.

Kenan Ziya Akbaba