8
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2004
Okunma
Bu gece rüyamda cânanı gördüm;
Üzgündü; halinden dert yanıyordu:
Dağınık saçını elimle ördüm…
Baktım ki, kalbinden kan damlıyordu.
O sonsuz emelim ağlarken sessiz,
Bir ateş olup ta düştü içime:
Melâli, bıraktı beni çaresiz;
Hançer gibi battı ciğerlerime.
Ellerimle sildim gözyaşlarını;
Yanağına, bir de buse kondurdum:
Umuda döndürdüm bakışlarını,
Sinesinde bir volkanı söndürdüm.
Aniden süslendi rüyamın ufku;
Sonsuz bir menzile uçtu hülyalar:
Gözlerim faltaşı, firarda uyku…
Demek, bir kâbusmuş böyle rüyalar.
Hasan DEMİRCİ
5.0
100% (5)