Tek kişilik şemsiyemi yalnız seninle paylaşırım;
Bencil deme sencilim.
Yüzünü çizer imgelemim hasretinle buğulanan gözlerimin üstüne.
Ellerimi bağlıyorum ellerini urgan yaparak
Ve çoğu kez yorgun düşüyorum geceyi tütsüleyen nefesini koklayarak.
Ne zaman bir saçak altı görsem
Burnuna değer bıyıklarım
Terinle ıslatır yağmur tenimi.
Görülmesi zor bir görüntüydüm ya da görmezden gelinirdim hep
Bir tek bütün şiirlerimin vazgeçilmezi gözlerin di gören.
Günlerden ana baba günüydü ( herkesin takviminde var benimkinde yok )
Çıktın karşıma etrafında eroslar.
Durdu dünya..!
fren sesi şokunun lastik izlerini bıraktın gönlümün asfaltında.
Islak ten kokunla kesif gecelerde
Ter damlayan alnımı
Senin bir kuş kanadı gibi
Çarpıntısı henüz geçmemiş göğsüne yasladığımda
Yüreğimin sesi karıştı yüreğine
Seni seviyorum.
O’na çeyrek kala seni çalıyordu bütün saatler
Ve nazarından gayrisine kör, sesinden ötesine sağırdım
Mutluluk kitabıma yazdığım önsözdü adın
Şah-lanışım
sene-lerimin en yaşanmışı
Ve şahikası erkek tarafımın
Ölümüne seviyorum
Sevimine ölüyorum!