Niye gönlüm üzgünsün, başkalık var halinde,
Neşen gitmiş dert gelmiş, gülmüyor hiç yüzlerin,
Dalgın ve de durgunsun, kim var hayallerinde,
Söyle ey gönlüm söyle, neden dalgın gözlerin.

Vuslat’ mı düşündüğün, yolda bile giderken,
Ayak sürür gidersin, yolda bile yürürken,
Of puf deyip puflarsın, halin nedir sorarken,
Söyle ey gönlüm söyle, derdin bitmez mi söyle.

Şen şakraktın bir zaman, ne oldu o neşene,
Gördüm ki hep üzgünsün, yanmışsın sen derdine,
Hep üzülüp durmakla, ne geçecek eline,
Kendini koyvermişsin, derdin bitmez mi söyle.

Ey benim dertli gönlüm, sararıp soldu yüzüm,
Artık hiçbir kimseye, geçmez oldu sözüm,
Vaktim geldi mi yok ‘sa, söyle ey iki gözüm,
Gider mi ahrete benle, derdim bitmez mi söyle.

Rahat etmez şu Yüksel, her gün ufka bakmazsa,
Rahatlar gönlü her gün, gidip ufka ağlarsa,
Gün doğmuş gün batmış, ne fark eder dert çoksa,
Söyle ey gönlüm söyle, derdin bitmez mi söyle.

A.Yüksel Şanlı er
25 Nisan 2010-04-26
Antalya.