Oturmuşum saatlerdir hayatı dersimin önünde
Bu zor anımda aklım fikrim senin aşkı gülünde
Sensizliğin ateşi alev alev yanarken gönlümde
Halbuki kimseyi sevemem sanmıştım kalan ömrümde

Bu acılı anımda öyle tatlı anılar yaşattınki bana
Bağlandım bir sarmaşık misali ruhumla sana
İçtim yıllanmış aşkı şarabından kana kana
Halbuki kimseyi yaklaştırmayacaktım artık bu cana

Sığdıramıyorum bu satırlarıma sana olan duygularımı
Bölüyor sıcaklığının hasreti geceyarısı uykularımı
Sana anlatmak isterdim benim hayatı korkularımı
Halbuki kimseye kırdırmayacaktım birdaha kurallarımı

Bırakmak isterdim kendimi yaprak misali kollarına
Dalmak isterdim seninle beraber sonsuz aşk uykularına
Yarab yasakladığı meyva misali Adem ile Havva kullarına
Halbuki kimseyi çekmek istemezken hayatımın çöl kumlarına

Carptı yine kahpe felek acılı tokatını bu hayatı kaderimde
Kaldım yine sınıfta başarısızlık hayatı diploması ellerimde
Kaybettim aşktan istifade canı dostluğu yaşlı gözlerimde
Halbuki kimseyi kıracak bir hitab bile yokken bu sözlerimde

Kaybettim iste
Herzamanki gibi kaybettim

Sonsuz sevgilerimle
Mikail

Nürnberg, 27.04.2010

söz-yazı mikail, alias deli cocuk
e-mail: [email protected]
msn: [email protected]