Sevginin Abaza hali...
Yazarlar yazdı, Şairler dizdi, Ozanlar okudu.
Yinede kelimeler yetmedi.
Her an her dakika her köşede yaşanan,
Tokluk nedir bilmeyen,
Nankör hep Aç gezen.
Nicelerine diz çöktüren.

Yokluğunda Şikayetçi,
Varlığında Acı veren.
Mecnunu çöle etti köle,
Ferhata dağları deldiren,
Keremi ateşlere feryad ettiren.
Yinede’Bunlar yetmez’ diyen.
Daha kaç tabutsuz Beden...?
Ne Hükümdar kaldı ne Veysel,
Kimileri işgal ettiğini, uğruna feda eder.

Dünya döndükce ’Ben varım’ der.
Tek galib çıkan hep kendisiydi.
Çekilen hasretle, Özlemle, acılarla büyüdü,
Arzu ile Hırs ile beslendi.
Akıl dediğin karşısında takıldı,
Nefs ise baktığında azdı,
Gönül ona hep yataklık yaptı.
Yürek ise coşup kuşandı.
Mesafeler, Engeller sınır koyup, imkansızdır der..
Hee.. Kendini bilmez Sersemler.
Aşk, Ne yer, Ne zaman belirler! !
Ölüm gibi Ansızın gelir.

Saklanma boşuna, en kuytu köşene.
Ne kadar korksanda, önlem alsanda,
Bir defa Pencerenden bakman yeter.
Her hangi birinin suratında Aşk, yüzüne güler.
Pis pis sırıtarak, zekanla alay eder.
Kapama camlarını kapılarını,
Kalbine giden yolu, O bulur sonunda.
Ne kadar sürgün vursanda boşuna,
Uyuman yeter, Sana ’Merhaba ben geldim’ der.





Arkadaşlar geçici bir hastalık gibidir,
bulaşmadıysanız hic uğraşmayın.. anlaması zor bi vakka !!

By.: Perikızı