Yok ettiler hayatın güzel tadını..
Bozdular Aşkın o kutsal adını..
Ne erkeği kaldı dürüst,nede kadını..
Sevmeyi bana haram ettiler..

Arkadaş dediğin, nankör kediler..
Durumum var iken, kralsın dediler..
Bitirdiler varlığımı, postumu serdiler..
Güvenmeyi bana yasak ettiler..

Tapıyor artık insanlık paraya pula..
Şerefsizin cebinde var dır bin zula..
Dostunu satmak yakışır mı kula..
Beni dostlarımdan korkar ettiler..

Her yalanda bir gem vurulsay dı dile..
Olmazdı kimseden kimseye hile..
Ne gam kalırdı bülbül de nede bir çile..
Beni bülbül den beter ettiler..

Hanifi der ki; hayatı şerefinle yaşa..
Ne sultan kaldı cihanda nede bir paşa..
Kendini ölümsüzmü sandın sümme haşa..
Beni ölülerden bile cansız ettiler..

Kimse hasta değil göz üstündeki kaşa..
Düşersen acımazlar akıttığın yaşa..
Gelecekse haktan gelsin zavallı başa..
Beni insanlardan kaçar ettiler..

Bitmez ki zenginin fukaraya azarı..
Her yerde kurulmuş satılık insan pazarı..
Bizde olmuşuz düzenin okur ve yazarı..
Beni okuduğuma pişman ettiler..

Güveni kalmadı kimsenin kimseye..
Dost dediğin aklı takılmış keseye..
Hasret bıraktılar gülmeye neşeye..
Beni güldüğüme ağlar ettiler..


Hanifi
ÇATAL