Bir gün; bir gül konuverdi, mis gibi kokusuyla gönlüme
"Dedi; gel senle birlikte açalım, aşk ile gir içime
Sakın ha dokunma benim bedenime, dökülür kaçarım
Yaprak yaprak saçılaraktan, inim inim inler yanarım”

“Ben dünya da; bir tek bülbüle varım, diken olma gönlüme
Batarsan gül kokan içime, kanlı yaşlar akar yüzüme
Az kalsam da gönlün de, mutluluk olur da aşkla çağlarım
Tez kokla çek içe, bülbülüm gelirse sevginden cayarım”

Ruhumdan özlem uçup çıkıverdi, kör boşluğa alıştı
Bu bedende tüm atim çöle döndü, sevgim yere yapıştı
Kendin çok beğenmiş gönül, bir gülün delisine takıldın
Dağı bir çırpıda aşardın, anında düz yolda yıkıldın

O gün bu gün, ben de ciğerden yanıp da, karalar bağlarım
Ak düştü saçıma, yere göğe bir türlü sığmaz yanarım
Küsmek yakışmaz, eğreti kalan dar elbisedir üstümde
Bahtım hüsranlarda bağlı kaldı, çarptı yürek köz üstünde…

(22.04.2010)AZAP…