EY HAYAL ŞEHİR
ey hayal şehir...
umutlarıma dolan,
Tarihi bir anıtsın şimdi.
yokluklar geçirdiğim,
mazbut gençliğimi verdiğim,
ey! zemheri yamaçlarında,
emeklerimi ilmek ilmek elediğim ,

ey yoksul şehir....
bozkırın yalnız kenti,
şimdi kar yağar kıraçlarına dolu dizgin...
bir genç ağıt yakar palan dökene..
ninniler söyler bacım,
kış geldimi masallar anlatır anneler,,
kardan umut yağmaz belki,
belki gevenler mor çiçeklerini,
buram buram bekletirler,
gelmeyecek baharlarda sunmaya….
buzlar üstünde izler bırakır,
yoklağunda atılmış her adım.
bir adam fecre karşı yakarır, belki
dön gel diye,bu son umut olsa da,,
yokluğunun ardından...

ey hayal şehir ...
çocukluğumun düşü,
tandırında iki lokma sın şimdi ,
yanakların ekmek yanığı gibi solar.
ninniler söylemez sana papatyalar.
bir kuş konar şimdi yapayalnız
buzların titrek ışığına yaslanarak...
bir küçük ebem kuşağı olur, gökyüzünde
umutlar, sobaların dumanlarına sarılarak...

ey hayal şehir.....
ey yokluğunun kenti .....
bu yüzden bulutlar mosmor olur,
bu yüzden efil efil bozkır yelidir,
deli bir fırtınadır iliklerime sinen,

ey hayal şehir …
neden hep tufanlar sende kopar,
neden kirpiklerinde en hoyrat
en amansız anıları tutarsın…
neden umut yüklü karların hiç erimez…
böyle yaz gelmeden solarsın…
betin benzin toprak kokar hep,
neden ıssız bir deprem gibi, beni sararsın……
neden bozkırda hep yalnızlığın kalır….
Ellerimi üşütür hayallerin….
Biraz buruk. biraz yakarak.
Şimdi bir tufan kopar gözlerinde,
Saçlarında, aynı gün yanığı hep,
Teninde ekmek kokar,
Yağmurlara karışarak…
YUNUS YAVUZ/BOZKIR IN ŞAİRİ/ERZURUM
• Şiirinizi Düzenlemek İçin Tıklayın.