Hâlden hâle düştüm divane oldum
Kendimi yemen de çöllerde buldum
Çok sevdim uğruna sarardım soldum
Kervan geçmez yolu ben aşıyorum

Ne yaralar açtın bağrımda benim
Eyyûb yarasını taşıyor tenim
Kırık kollarımı saklamaz yenim
mechulden mechule ben koşuyorum..



Son pişmanlık fayda eder diyende mi varmış? son pişmanlıklar fayda etseydi kimsenin hatalarından doğan acılarından dolayı gözünde yaş,gönlünde yas,dilinde keşkeler olmazdı ve hatası adına ben pişmanım der olayı kapatırdı,çok istisna pişmanlığın faydası, belki küçük hatalardan doğan pişmanlıklar sevgi adına,dostluk adına affedilir ama gönül ilişkilerinde yapılan büyük hatalar ihanetler,gurur kırmalar,hakir görmeler,onurla onanmaların affı olcağını ben sanmıyorum.bir insan bir sözü söylerken bin düşünüp bir söylemeli dilden çıkanın geri dönüşü yoktur.her ne kadar ayrılamaya sebeb olan olaylar yaşansada iki gönül arasında sevda yüreklere kazındığında onu unutmak mümkün değil.dizelerinizde böylesi bir konuyu görüyorum,sevene yüz çevirip gidenin geri dönmek arzuları ama seven yüreğin bağışlayaması ona rağmende unutumaması.yaşadıkları sevdiği,sevgisi uğruna düştüğü halleri çektiği acıları anlatıyor hüzünlü sitemli dizelerinde değerli dost.güzel bir şiir içli yorum yüreğine kalemine duygularına sağlık değerli kardeşim.başarılarının devamı dileklerimle selam saygılar....