Sevda büyüten tohumlara sahip olabilmek,
Kalabilmek ıssız çöllerde bir başına.
Yanabilmek, hasretiyle yanıp kül olabilmek.
Meydan okuyabilmek, ateşlere atılırken ölümlere.
Uğruna baş koyup can verebilmek.
Sevda büyüten tohumlara sahip olabilmek,
Günahlarla dolu olsa da dört bir yanın,
Diz çöküp, el açıp yalvarabilmek.
Göz yaşları içinde af diye inleyip de,
Huzurunda eğilip Secde edebilmek.
Sevda büyüten tohumlara sahip olabilmek,
Ateşten bir Sevdayı barındırıp da kalbinde,
Yanabilmek yüreğinden elevler içinde.
Bahar Türküleri söyleyip de, ayazlı kış gecelerinde,
Bakabilmek yarınlara umutla,
Hep Sevgiliye kavuşma arzusuyla.
Asırlar süren saniyeleri bitirip de,
Şafaklara meydan okuyabilmek.
Şafakların atmadığı O yerlere,
Ölümleri yenip de, yeniden doğabilmek.
Sevgilinin Cemâli karşısında,
Titreyip de kalbinden, geçebilmek kendinden.