1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1066
Okunma
bulutlar karardı
sene 44
vagonlar doldu teker teker
bir nefeslik gözyaşı
bir hasret
zulüm
sürgün başladı
ezildi çimenler
koparıldı karanfiller
gökyüzü çaresiz kaldı
kırıldı oyuncakları bebelerin birbir
çırpındı sevgili kokan deniz
memleketleri çalındı şu mahsunların
ama
hiçbirşey unutulmadı ki...
karemınov 190410
ve biz biliyoruz ki özgürlük damarlarımızda kim alabilir onu
zulme uğrayan mazlumların tek suçları insanca yaşayabilmek çabasıdır...
5.0
100% (4)