Yokluğun

Dağıt maviliğini şu köhne ruhuma
Yıkılsın duvarlar bir bir
Ki yıkılmışlardı zaten yokluğunda
Bir hançer misali saplanmıştı yalnızlık
Sensiz ve sessiz gecelerime

Bir ayinde seni anıyorum şimdi
Dünyaya sürgün gelmişliğimi
Melal denizinde yüzüyorum ağır aksak
Ufukta görünmeyen ışığa değin
Buğulanmış camların arkasında adını sayıklıyorum...