Bir gün gelsen diyorum
Tutunsam kalbine
Yeniden kalksam ayağa
Varsam sonsuz mutluluğa

Kararmış sabahlarım
Sensizliğinde hüzünlü doğar güneş
Yalnızlık içinde ki ben
Bilsen nasıl çaresizim
Yaralı sinemde bitmeyen hasret
Yüreğimde ağırlığıyla sonsuz yüküm

Varsın diyorum
Varsın yüreğim unutulmuşluğunda ölüme
Terk etsin can çekişen sinemi
Issız dağ başları olsun mekânım
Soranım olsun gökyüzünde ki bulutlar
Yalnızlığımın tek dostu hazanda yağan yağmurlar

Varsın olmasın mavi gökyüzü
Karanlıklar sarsın dört yanımı
Seyredeyim ıssız dağların yücesinden deryaların sonsuzluğunu
Umutlarımın tükenişinde çılgın dalgaları umursamadan
Deryaların derinliğine intihar dalışı yapan martıları

Gözlerimde ki sevdiğim hayalinle
Dalıp gideyim düşlerimde ki senli mutluluğa

Bırak mehtapsız olsun sensizliğindeyse tüm geceler
Uzanayım mehtapsız gecelerin ortasında karanlığa göz kırpan yıldızlara
Karışayım gecelerin sessizliğinde yalnızlığımla eğleşen yıldızların arasına
Varıp gideyim ellerimi tutan yıldızlarla sonsuzluğa
Bir daha geri dönmemecesine

Vuslatın yokluğunda
Hicranın tutsaklığına prangalanmışım
Hasretin her safhasında var olmuşum ya
Bir tek senli zamanlarda var olamamışım
Varsın sonrasına da olmasın bedenim
Hazan yağmurları altında yıkansın
Çileyle yoğrulmuş yüreğim

Dünyaya merhaba dediğim ilk anda
Hasret bezinden biçmişler kefenimi
Vuslatsızlığın derinliklerine kazmışlar kabrimi
Ruhumun terkedilmişliğinde sürünüyor fani bedenim
Sevdanın bilinmez bir kentine dikilmiş,
İsimsizdir kabir taşım

Sinemi acıtıyor
Sol yanımda incedir sızın
Mahşere yazılmış vuslatımız
Hasret ırmağına akmış gözyaşların
Sevda ateşinde köze dönmüş yüreğim

Duyguların karamsarlığında
Umutsuzluğa düşer mısralar
Zamansız saatlerde
Hasrete hitaben öylesine dökülür kelimeler

Dinçer Demirel