Kütahya’yım ben
Bülbüllerin gül aşkıyla yandığı
Gönüllerin yıkandığı yerim ben
Güzel Türkiye’min çeyiz sandığı
Asırlardan kalan şaheserim ben

Gelinler başında gül oyayım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben
Yellice dağımla, Çamlıca’m ile
Yeşilim, ormanım ve doğayım ben
Yoncalı, Ilıca kaplıcam ile
Dermansız dertlere tek devayım ben

Yürekten okunan bir duayım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben
Bakmayı bilseniz dört yanınızım
Kızların elinde gümüş siniyim
Dudağa dokunan fincanınızım
Cami minberinde mavi çiniyim

Çamuru yoğuran şu ayayım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben
Hasmım da bilecek beni dostum da
Türk oğlu Türk yazar kesseniz kanım
Cennet ya altımda ya da üstümde
Sunullah Gaybi’yim, Paşam sultanım

Her köşe başında Evliyâyım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben
Çeşme çeşme suyum bağrı yanana
Gönülden gönüle giden yolum ben
Vatan bu namustur deyip Yunan’a
Sancağı vermeyen, kesik kolum ben

Düşmanın çarptığı sarp kayayım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben
Gurur dolu bir tarihin sesiyim
Sizler tanırsınız beni mâziden
Şeyh Edebali’nin nur nefesiyim
Bellidir geçmişim Osman Gazi’den

Bizansa gerilen o ilk yayım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben
Diyetimi ödemişim canımla
İşte bundan benim bütün vakarım
Tarihim, kültürüm ve insanımla
Buram buram Anadolu kokarım

Yıldızın yanına doğan Ay’ım ben
Kütahya’yım ben

Kütahya’yım ben...