Aşklar tahammülsüz artık,
Kardelenler pişmanlık içinde,
Her taraf yeşillikler içinde.
Bu son yolculukta mutsuzda olsan,
Bir çift göz arıyor elbette insan,
Tam zamanıdır bu aylardan nisan.
Doğanın yeşile kucak açtığı,
Yeşilin çevre ye sevinç saçtığı.
Eriğin dalına minik serçe konacak,
O güzel ötüşüyle bir resital sunacak,
Orda ki sevgililer bir birine aldanacak,
Aşkımız ölümsüz bir ömür sürer sanacak.
İlkyazın bulutları güneşi gölgelerken,
Martılar o karanlığı gün bitimi sanacak.
Bir kadeh içip kahkahalarla gülerken
Akşamcı kendisini en kral kişi sayacak.
Mutluluk dediğin içmekle kolay olsaydı,
İski terkos barajını tekir dağın da açardı.
Seven kalpler durduk yerlerde solmasaydı,
Aldatılan tüm aşklar dünyaya neşe saçardı.
Veda benim vedam siz mutlu olun istedim,
Bu ayrılışta bile aşktan umudu kesmedim,
Terk eden aşkıma bile inanın kin beslemedim,
Kim ne derse desin ama onunla ölmek isterdim.