1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1062
Okunma
bir ara durup bakıyorum kendime
nefesim sarı perdelere sinmiş
masa lambam ve ben
ve kalemle kağıt
beyaz ışığın kederine bulanmışız
geriye bir şey kalmış olmalı hayatımdan diyorum.
aynanın karşısına dikiliyorum
gözlerimin beyaz olması gereken grisinde umutsuz
kan çıbanları
burnumda bir sivilce patlatıyorum
ömrümden kalan irini boşaltıyorum...
5.0
100% (1)