Ötelerin ötesinden yankılanır sesi.
Gül misalden akseden kor ateştir busesi.
Ruhunda harmanlanır renklerin efsanesi.
Vahdetle zarafetin remzi ebru lâlesi.

Almış güzelliğini Rüveyda’nın gözünden.
Suya süzülmüş sanki onun billûr özünden.
Ebruli güzelliğin güneşle öpüşmesi.
Şua alır incelik onun nurlu sözünden.

Gözlerden gönüllere hareli bir köprüdür.
Her şeyi dışarı sür lâleyi içine dür.
Renklerin busesinde sevda ateşi söndür.
Onun sevdasını çek hiç bıkmadan bir ömür.

Üstüne titrenmeye en çok lâyık olan o.
Sudan aksettiği an gözden gönle dolan o.
Rüyadan süzülür de gerçeğe misal olur.
Şebnem bakışlarıyla nemli ebru lâlesi.

Gül misale özenir gamze gamze gülümser.
Suda kaynaşır renkler sonra ebruda eser.
Derlenir demet demet renklerin albenisi.
Bakışlar kilitlenir edası nefes keser.

Yağmur olur efsane misale misal misal.
Ebru renk armonisi ebru suda gül misal.
Lâlenin bağrındaki yarayı sevgiyle sar.
Ebru lâlesi ece olamaz kimse emsal.

Sönmez ateşidir o gönüldeki sitemin.
Adı ve müsebbibi tutulduğum matemin.
Sanmayın ki bu sancı diner günün sonunda.
Bir ebru misal kalır ruhunda hikâyemin.
Ankara,26.01.2010 İ.K