2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
834
Okunma
Gülmeyi unutalı çok olmuştu
çocuklu yaşlarda kalan bir acı kahve molasıydı
sanki..
tebessümlü bir yüz karşısında oturup sohbet
edebilme imkanı..
gidişleri vardı saatler ve hatta günler süren
kaçışmaların ardı sıra bize öğretilen
elimizdeki oyuncak sapanlarla
ögrendik ilk kalp kırma provalarını
bir kuş kanadının amansızca çırpınışlarına şahit
olduk isteksizce..
ne gülebildik biz aslında
böyle yarıla yırtıla doyasıya
nede zalimleşe bildik
savunmasız bir canlıya karşı
Cevap Yaz