Alıştım sensizliğe...
Yokluğunda bir boşluk hissetsemde,
Bir yanım eksildi sanki yarım kaldım ...

Alıştım sessizliğe...
Dilim lal oldu haykıra haykıra ağlasamda,
Buz tuttu ruhum dondu güneşsiz kaldım....

Alıştım yokluğuna...
Titreyen avcumdaki kalbim sızlasada,
Acısı dinmiyor kanayan yara derinde çaresiz kaldım ...

Alıştım karanlığa...
Kafesteki kuşlar gibi çırpındıkça batıyorum,
Kara zindan yok hiç gündüzüm ışıksız kaldım...

Alıştım hayata....
Kimsesiz kalmış çocuklar gibi üşüsemde,
Kendimi bulamıyorum karlar altında nefessiz kaldım....

Alıştım gitmelere...
Geri gelişler olurmu diye dua etsemde,
Kulağım seste aklımı durduramıyorum yollarda kaldım...

Alıştım ağlamalara...
Hasretle yanıyorum kurudu gözyaşlarım,
Bulut gözlerin çok uzaklarda umutsuz kaldım...

Alıştım alışmaya ...
Sevdansız neye yarar bu ömür yaşayamam artık,
Vurdun gittin nasılsa, yoksan yok olurum öldüm kaldım....