ANNE

seni seviyorum anne!
beni bırakıp gitsen de
anneciğim; ben seni seviyorum!

hatırlar mısın
henüz dokuz yaşındaydım
cennete gittiğinde
söylesene anne:
’cennet güzel mi?’

anneciğim; herkesin annesi yanında
peki, sen neden yoksun yanımda?
babam, senin yerini tutamaz ki.
ne senin gibi sarma yapabilir
ne de çiçek gibi kokabilir
yine çiçek misali koksana anne!
ne olur gelsene anne!

geçen dün ilk defa öpüştüm
üst sokakta bir hasan vardı ya
işte onunla.
hani ablası oyuncakçı olan hasanla.
babama diyemedim bunu
yanımda olsan sana söylerdim
babam, benim sırdaşım olamaz ki
o benim sadece babam!!!
ama sen öyle miydin?
hem annem, hem de sırdaşım.

orası nasıl anne?burası biraz değişti.
yeni yeni binalar yapıldı çok katlı.
üst katımıza acayip acayip kadınlar taşındı.
sen öyle miydin anne?
sen bir melektin.
şimdi olduğu gibi.


ve anneciğim sakın kendini üzme
geliyorum yanına
her pazar aynı saatte.
seni çok özlüyorum anne!!!