Şehirde sıkılırken yılın nisan ayında
Yüzmek isteyiverdim köyün soğuk suyunda

İzin formunu sundum çalıştığım makama
Merdivenden inerken bakmadan hiç arkama

Köyüme vardığımda güneş tam duruktaydı
Olanca ışığıyla sevgi yollamaktaydı

Annemin ellerini hürmetle öptüğümde
Gördüm sevinç gözyaşı gözünde döktüğünde

Komşular geliverip hal ve hatır sordular
Gençler kolumdan tutup futbola buyurdular

İlde robotlaşınca maçta enselenmiştim
Yenilgiyi görünce terden sersemlemiştim

Eşofmanı çıkartım köylüler meraklandı
Soğuk karlı sularla vücudum balıklandı

Kendim bıraktığım göl çokça derinlikteydi
Vücudum titriyordu su buz serinlikteydi

Annem duyunca gelip taşı vurdu göğsüme
Kendimi çok zor attım bir söğüdün üstüne

Şelale vuruyorken sert soğuk sularını
Omzuma yüklüyordu karlı buz dağlarını

Annemin ilk taşıyla göğsüm yaralanmıştı
Seyre gelen Hatice durumdan anlamıştı

Dedi bir bak oğlunun göğsünden kan damlıyor
Sevdam yüreği yakmış kalp bakıştan anlıyor

Anne yüreği var ya eriyiverdi bana
Dedi affettim yavrum çık gölden deli dana

Sudan çıkınca koşup evin yolunu tuttum
O yarin bakışıyla vücudumu kuruttum

Annem geliverince olanları unuttu
Ihlamuru kaynatıp bardağı elde tuttu

Dedi bundan alıp iç bir şeyin kalmayacak
Hatice’nin bakışı yaranı bağlayacak

Bilirim oğlum dedi su yürek serinletmez
Gönüller yangınına kutup buzları yetmez

M.Sıddık SOLMAZ