yavaşça içeri sızdı ayrılık
kim bilirdi birazdan belirecek
olmadık bir anda düğümlendi sözcükler
bir sesle peş peşe vurdu vurdu yüzüme
şimdi kim silecek yazdığın yalnızğı

paylaşılır mı aşkın acısı
kim anlar senin dilinden
kim dinler
hangi soruların cevap bulur
hangi beklentilerin avutulur...

evet ben gitmek istemedim bir kez bile düşünmedim
ama bir dur gitme kal diyenim mi vardı kalmam için
çaresiz bütün kırıntılarımı da alarak veda etmeden
kim isterdi seni benden çok ....

bu akşam bu gece bu yer sensiz
bu şehir de ben bizsiz
evet şimdi özlüyorum seni ama neresi güzel
kavuşamayacağız kırdık döktük dağıttık her şeyimizi
toparlayamaz bizi artık hiç bir aşk

ah sevgilim şöyle çekip kolumdan dur deseydin
sarılsaydın da içimde yanan o ezik acım dinseydi
burkuldu yüreğim gitmek istemedim çaresiz sevilmedim....
şimdi geceleri yalnız seni düşlüyorum

tek başıma sarılmıyor yaralarım derin bir nefes çekiyorum
içim acıyor dayanamıyorum çok erken veda ettik biz bu aşka
benim ütopyam iki kişilikti sen ve ben şimdi tek kişilik yalnız ben
olsun bir umudum da olmasa sensizken alışırım
alışmaya çalışırım bu gönül ağrısına...

sana rağmen kalamadım
bilmiyordum sensiz bir saniyemin bile bin yıl geleceğini ...