sus



hiç bir şey konuşma
sessizliğin içinde gömülü kalsın
yaşanan o fırtınalar


hani zaman, karanlığını yaşıyorsa kendince
yelkovanları da durmuşsa gecenin
ışıklar da çoktan sönmüşse şehirde
gerek yok, kapama gözlerini de


içinde konuşan insanları sustur önce
ve duyma hiç bir sesi
sadece rüzgarın sana söylediği şarkıyı dinle



anlıyor musun



hele şimdi bir de çarparcasına vuruyorsa
yağmurun damlaları cama,
yansıyorsa ıslaklığı pencerenin kenarına
küçük bir kuş da sığınıyorsa koynuna
ve görebiliyorsan yaşadığın dünyayı
al başını ellerinin arasına
seni düşündüğüm kadar beni düşün
işte o zaman sen de ağla



bırak



yağmura karışsın gözyaşların
bereketini bulsun ustaki düşünceler
hep geçmişinde kalsa da hayatın
esecek yine o rüzgar, ama dinecek fırtınalar
artık beraberce içimizde yaşayacak
acı bir tebessümle
o tatlı hatıralar...






Bu şiire katkılarından dolayı arkadaşım
Ercan Güde’ye ne kadar teşekkür etsem azdır.