Seni gözlerindeki hüzünden tanırım en çok,
Saçlarının ipeksi tellerinden,
Küçücük,sıcacık öpülesi ellerinden tanırım.
Her bakışı yüreğimi
Sızım sızım sızlatan gözlerinden,
Ve göğsünden çıkacakmış gibi vuran yüreğinden tanırım.

Şimdi bitmek bilmeyen yollar boyu benimlesin
Hani ellerin avuçlarımda,
Göz göze vedalaştık ya
Titriyor gibiydi bedenin bembeyaz oldu tenin
Hani kekeliyordum ya ben gözlerim dolu dolu
Kendine iyi bak görüşürüz demiştim ya...
Bilki yollar uzadıkça hasretin büyür yüreğimde.

Birazdan seni düşünme molası vereceğim,
Yemek molası daha sonra.
İçtiğim sigara da yudumladığım çay da
Seni düşüneceğim...

O kara gözlerin aynalarda,
Sözlerin kulağımda
Sevgin yüreğimde zaten.
Aramıza giren kilometrelere rağmen
Yine bir şafak vakti ya da öğleden sonra
Özlemleri,sensizliği ve hasreti sıfıra indirip
Kollarımı boynuna dolayıp sarılacağım sana
Ve olanca gücümle haykıracağım.
SENİ çok seviyorum diyeceğim çok...


A.Nevzat Uçar.
08/Ağustos/1993
Kamyonla..
Malatya-İstanbul yolunda gece yarısı.

Nevzat Uçar


Not: ’Onlar giderken Bunları Bıraktılar’İsimli Şiir Kitabımdan..A.Nevzat Uçar.