Bahardı,
Nisan mı,mayıs mıydı...
Babamı hatırlıyorum bir tek
Gözleri kankırmızıydı
_"Kızım!" dedi...
_"Kızım!" dedi...
Gerisini de diyemedi.

Annem uzun zamandır hastaydı.
Buna yavaş yavaş alışıyordum.
Birgün hasta olmuş...
Rengi solmuş...
Benim annem kanatlı bir melek olmuş.

Çocuktum anlayamadım.
Anne!
Kızdım...
Anne!
Çok ağladım...
Anne!
En sonunda anladım...

SEN ÖLDÜN VE BEN YARIM KALDIM

İlk okul günümde,
İlk mezuniyetimde,
iİk sevdiğimde,
Şimdi hayatımın her ilkinde sensiz olacağım...

Anlamak istemiyorum anne.
Ben seni istiyorum.
Banada kanat almadığın için;
bir kozanın bağrında,
kelebek olmayı bekliyorum.

Babamı sorarsan hep üzgün...
Gülmüyor o günden beri doğru düzgün.
Evimizin kapısı çalınmıyor,
sen kahve içerdin Serap teyzeyle;
şimdi fincanlarımız tozlu duruyor.

Kalbin durdu...
Hayat durdu...
Sen gittin herşey ve herkes toz oldu.

Anne!
Kara sevda...
Anne!
Kara toprak...
Anne!
Kara gün...

DAHA BEŞ YAŞINDAYDIM VE SEN ÖLDÜN...