Bakıyorum ahşap penceremden
Gökyüzü gri
Çocukluğumdan hatırladığım
Maviye
Ne oldu
Renkler mi değişti
Gökyüzümü
Hey gidi hey!
Çocukluğum dedim de
Sabah bir uyanırdım
Nefes kesen bir ayaz
Nazlı ninenin kendisi gibi
Şirin ama
Yaşlı
Cumbalı evin çatısı
Bembeyaz
Sokak aralarında köy kuşları
Yiyecek bulmak için
Durmadan uçuşuyorlar
Yaşaya bilmek
Yarına ulaşa bilmek
İçin
İlk buldukları at dışkısına
Üşüşüyorlar
Az ilerde bir çocuk
Elinde bir sapan
Buz saçaklarının altına gizlenmiş
Zavallı kuşlara sinsice planla yaklaşıyor
Eyvah diyorum
Şimdi biri ölecek
Kurtulan oh çekip
Kurtuldum diye gülecek
Bazen özenirdim kuşlara
Bende uçsam özgürce diye
Ama görünce bunları
Unuttum kafamdaki küçük
Sorunları
ve anladım ki
Kuşların özgürlüğü
bir küçük sapan taşının
atış uzaklığı kadar.
Ya bizim özgürlüğümüz
kimisine göre sınırsız
kimine göre birilerinin
iki dudağının açılıp
kapanma mesafesi yani
demem oki ağzının büyüklüğü
kadar.

Ekrem MADENLİ.
2000.