SEVDA’NIN GÖLGESİNDEYİM

uyudum..
başımı dizlerine koyup
gökyüzüne bakarken
takıldı gözlerim sana
sustum karanlığın deminde
bir daha tut ellerimi
birşeyler söyle kalbime
yaralıysa yüreğim kanar.

yoruldum aslında,
bitkin bir hale gelmiş bedenim
bir daha düşsem belki uyanamam
yaşarım seni son günlerimde
biliyor musun
ben senin gölgeldeyim
bir içimlik suya hasretse dudağım
ve suskunluğu bir an bozuyorsa sözler
özlemin git dediği sokak kaldırımlarında.

haykırışlarım oldun kimi zaman
vakit geç ben seninleydim
geçmişi hatırlayan hatıralarla
meğer anılar neymiş be
aşk dokunaklı bir sesle
seni gönderdi bana sessizce.

bir yudum derdim son nefesimde
aklım şaşmış zor günlerdeyim
gelmiyorsun ya yok derken
susmak geliyor aklımın ucuna
ama yürek öylemi,değil
mehtabın karanlığında gölgelerim.

aşk oyun mu oynuyor yıllara inat
sen bitti dediği yerde kopuyorsa
ben dur dediğim yerde kaçıyorsa
bazen olur ki anılar tesellidir
geçmişi hatırlatıp bir damla gibi
düşüyorsa avuçlarıma yavaşca.

rıhtımda bir vedayı yaşayan iki yürek
uzaklarda ama nerde ne zaman
bilinmez yollara gidiyor işte
bulmak istediğim ama soramadığım
ayların üstünde gölgelenmiş yıllar
karanlığın ortasında yanan mum alevi
ve ben yangının gölgesinde hasretindeyim.
...........................................................