Hayat denen şey
Eder iki otuz beşlik rakı
İlkini düşünmeden diktim tepeme
İkincisinde geldim kendime
İçme diye
Tembihledim kendime
Dursun her bir günüm şişede
İlkinde içerdim gündüz gece
Bakmazdım kedere, neşeye
Kızardım kadehlere
Çabuk bittiniz diye
Şimdi açmıyorum
Kapakları sevince kedere
İkincisi de biterse diye
Sonra yazık olur geçen günlere
Yazık ederim ömrüme
Çabucak bitirip de
Yığılıp kalmayayım bir köşede
Son nefes kalsın şişenin dibinde
Alıp veremediğim yok kadehlerle
İhtiyacım var dur diyecek birilerine
O engel olsun gelip geçen günlere
Yaşayalım biraz daha şişede
Pişman olsam da benzettiğime
Yetmiş yıllık bir ömrü
İki otuz beşlik rakı şişesine
Dostlar İnanmayın kimselere
Hayat zaten bağlı pamuk ipliğine

01.04.2010
Orhan OYANIK