hasreti anlatan,
seni anlatan,
ve şarkıda dediği gibi,
gülümsemeye çalışıyorum…
ama hiç gerçekçi olamıyorum
kendime ve başkasına…

Kemal Burkay yazdı,
Minik Serçe okudu,
yazarken
ve
o şarkıyı okurken
kim gerçekleştirebildi,
gülümsemeyi…
yazan sürgün edildi,
söyleyen hasret çekti sevdiğine,
ben ise,
ikisini de beraber yaşadım.
gülümse diye,
diyen kimse yok burada…

dinliyorum ve seni özlüyorum
gülemiyorum
bulutlar halen burada
çakıl taşlarım ise hiç olmadı benim.
ama sen,
gerçekten başkaydın…

ne şehir bana küstü nede annem,
ben kendime ve sana küstüm…
gidiyorum derken…
sahiplenmeyi bekleyen kediler
hep sokaktaydılar oysa…

gülümse diye,
diyen kimse yok burada…
yaşadığım yerde iklim hep aynı
orman hiç yok, eskiden vardı oysa
film de hiç gelmedi,
gelse çok seyircisi olacaktı izlemek için
ama iklim hep bozkırdı…

gülümse diye,
diyen kimse yok burada…
sende yoksun,
bu şehirde,
bu sensizlikte…