artık yazmayacağım diyorum,
seni okumak istemiyorum
çok istedim seni yaşamayı
ona da sen müsaade etmedin…

kırılsın kalemim, yansın kağıdım
dilim lal olsun, gözlerim kör…
sen gittikten sonra hayat çok zor…

artık okumayacağım seni,
düşlemeyeceğim ellerini,
çizmeyeceğim hayalini yüreğime,
renklerini hayatımdan çaldıktan sonra
geriye
bana senden kalan,
siyah beyaz bir görüntü,
daracık bir oda…
ve çaresiz ben…

yuvarlanıp gidiyoruz odamda,
başımı vura vura,
hayalini yüreğimde kıra kıra…

artık dinlemeyeceğim masallarını
uyumayacağım uslu bir çocuk gibi
prenses olmayacaksın,
bende çirkin kurbağa…

gelip beni öpmeni beklemeyeceğim,
bu masalda mutsuz bitsin,
farklı olsun bizim gibi…

şarkılarını dinlemeyeceğim,
hele akşamları karanlığa dalmayacağım
inadına mum yakacağım inadına fener
onlarda olmadı mı,
cigara mı tüttüreceğim…

senin gibi kadere boyun eğmeyeceğim,
ama yinede sensiz olmayacağım…
yapamayacağım, sensiz bulamam kendimi…

artık izlemeyeceğim hiçbir filmi,
afişlere bakmayacağım…
işte bu film bizi anlatıyor kelimelerini duymayacağım
ne senden nede başkasından…

oynayacağım kendi filmimde
sen gideceksin
ben gözü yaşlı arkandan bakarak
ve avazım çıktığı kadar bağırarak
gitmeeeeeeeeeeeeeeeeee
gitmeeeeeeeeeeeeeeeeee
diye…
sen yine duymayacaksın…
yönetmen sendin…