Şimdi bir eşikteyim
Bir adımda gardım düşecek..
Bir nefeste maskem kalkacak
Ve yüzüm gözler önüne serilecek...


Gerçeklerin körüklediği bir yangınsa yaşamak;
ben hayallerimle söndürmeye hazırım gerçeği..


kör bir düğüm benliğim
çözmeye ehil kimse yok..
aday yok.
aranan yok
arayan yok
boş bir sadelikte bir eşikteyim..

keşif yolculuklarımın sonucu
bana kalan; adı hüsran olan bir dilenci..
bana ait..
hüznü keşfettim
acıyı ve gözyaşını..
ama seni değil..
sen değildin..
hiç kimse sen olmazdı..
kimselik sana yakışmazdı..
yazım sana yakışmazdı..
yazmamalıydım ama yazdım..
dediğim gibi bir eşikteyim..
bir duvar dibinde..
kırmızı bir sancı
suratı asık bir taş yığını..




keşke şerbetlerinin
dibine vurduğum saatlerde ;
hep sen diye ağladım..
ve yine sen!!
kim kime koşarsa koşsun..
al kanlar ciğerleri boğsun
ben buyum işte...
bu, şu, o ..
kimse ben değil
kimse sen değil..
kimse biz olamaz..
kimse bende ki
seni anlamaz..



titrek nefeslerim
soluk bir yüzüm
az gören gözlerimle
bu benim saygıdeğer beşer..


sonuç ve son için değil..
sonsuz bir bekleyiş için SEN..




dipnot ; *az gören gözlerim bahsi gerçeklik içermektedir; 2.5 numara miyop olduğm için içimden gelerek yazdım=) sevgiler...