hatırlayamazsın gözlerini dünyaya açtığında
üzüm karası bakışların
gözlerine şemsiye ok ok kirpiklerin
minicik dudakarına çizilmiş tebessümlerin
güne ay gibi doğan nurlanmış endamın
parmaklarımın dokunduğu siyahi saçların
öpe öpe doyamadığım yumuk ellerin
daha dün gibi hiç büyümedin sen gözlerimde ...



sen benim prensesimdin, bitmeyen sevgimdin
rüyalarımda tatlı bir meleğimdin
gülerken de, ağlarken de dolunaydın
kırlarda koşardın beyazlarınla papatyaydın
babanla el ele laleler bahçesinde dolaşırdın
istemezdim ne üzülmeni, ne de gözyaşı dökmeni
imrenirdi çocuklar, kıskanırdı zerafetini
mahallemizde adın bir bayrak gibi dalgalanırdı !..



okula başladığın gün nasılda zorlanmıştın
seni orada bırakacağımı sanmıştın
elinde kalem, bir de defter karalamıştın
uzun yılları ne çabuk kovalamıştın
koskocaman babasının kızı olmuştun
lakin baban tükenmişti hayatın girdabında
yok olup gitmişti hatıralarında
sana özlemleriyle silinip gidecek gurbet ellerde !..



Zafer Direniş
...

30 Mart 2010 Salı 10.00 Lahey