Ben küçükken, bazen soruyorlardı
Düşünmeden: "Ne var bu kitaplarda?"
Aslında, bilmeden, üzüyorlardı
Nedense, cevabı yok hatırımda.

Elimdekiler aydınlık anlardı
Yarınla bugün, dündü yazılarda.
Doluyla kar yağsa, gönlüm bahardı
Lâle, sümbül açardı duygularda.

Okuyana, neden gülüyorlardı?
Bu, etmektir hep, cahilliğe veda.
Yapılana dudak büküyorlardı
Onlar iken, acınacak durumda.

Anlamsız tükenen vaktin feryadı
Sokakta veya o ufak odada,
Sessizce kulaklarımda çınlardı:
Koşmalısın bilgiye şu dünyada.

Yaşamdan iz taşır kitabın adı,
Göz atmazsan içine etmez fayda
Eser; düşüncenin iki kanadı
Hoşgörüdür ülkeler arasında.

Böyle çıkar nefes almanın tadı
Kelimenin ışığıyla akşamda.
Kırılır umutsuzluğun inadı
Kaybolur o güzelim satırlarda.

Geçti günler, yıllar takvimde kaldı
Yanar içimde hiç sönmeyen sevda.
Daima uyanık duran sabrımdı
İnsanlığı ararken sayfalarda.

Bayse Hatipoğlu