Tükenir günlerimiz, son nefesin vakti yakın,
Her günün kadrini bil, kalmayasın düşte sakın!

Şu geçen günleri tekrar yaşamak, sâde hayal,
Bu şuur içre geçir ânı, kalır yoksa vebal!

Tartıver yaptığın iş hayr mı veyâ şer mi sana,
Hak rızâsınca çalış, düşmeyesin nefs ağına.

İki günlük şu ömür, Rabbine kul olmaya bak,
Sana kabrinde her an nur olacak can mumu yak!

Çünkü zordur o geçit, sanma kolaydır, ancak;
Hakk’a lâyık kul olanlar oradan korkmayacak!

Her nefes yaklaşır insan, girecek son yerine,
Tükenen vâdede son perde iner gözlerine.

O zaman gizli hakîkat görülür gözlere hem,
Sunulur insana her yaptığı, kaydetti kalem.

Sorulur insana tek tek, ne getirdin buraya,
Geçecek akçe nedir, sen ne geçirdin buraya?

Söyle Mecnûn ne cevap vermeli insan bu söze,
Her seher titreyerek gözyaşı lâzım bu göze.

Yâ İlâhî! Bu garip yoksulu affet, nesi var?
Kalbe lutfeylediğin Sevgilinin sevgisi var...

Vezni: feilâtün ( fâilâtün)/ feilâtün / feilâtün / feilün


2009-04-26
Üsküdar