22
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1084
Okunma

Sabah ilk ışıklarını çiselerken bu dünya ya
Ayazda boynum bükük, elim böğrümde, usulca kalktım
Dimağım uyuşuk, sezinlemezken tüm bedenim
İskarpinlerimi kapıda sessizce, ayaklarıma geçiriverdim
Yürüdüm,
Gözler yarı sersem bezgin, uyuşukluk halinde
Sesiz Cem sokuldum, ümitle günün ilk saatlerine
O güne beklentilerimle, attım ilk adımları
Ayaklarımla tekmelerken, hüsranlı geçmiş yaşamımı
Sus dinledim,
Bir tarafta rüzgâr haykırıyor, bir tarafta denizin uğultusu
İlk saniyeler beni uyardı şuur altımdan, elzem olanlara
Ruhsuz, kendime gelmek uğruna kalakaldım ortada
Varlıklı olanlar çamur sıçratarak, hızla geçti gittiler
Çaresiz kaldım,
Bir tarafta, duaları ile beklenti içinde ağlayan fakirler
Bir yanda, leş kargaları gibi talan etmek isteyenler
Her yandan ses kaynıyor, bir biçim de, hayâsızca isteyerek
Bel bükük mü? Baş dik mi? yumuşak mı? Girmeliydim bu gün’e
Bir düşündüm,
Gaye, akşama kalleşliğe yenilmeden galip dönebilmek
Sorun ayakta kalmak, gayreti içinde rezile gebe kalmamaya
Her gün aynı demlerle, neler neleri pislikte kovalamakta
Bu rotası bozuk dünyada, insanlığı çıkara kurbanlar ederek
Yandım ağladım…
(27.03.2010)AZAP...
5.0
100% (11)