Suçu güneşe atma yokluğunun harından,
Közden öte küle döndüğümü görmedin.
O okyanus mavisi gözlerini yarından,
Saatler öncesine gömdüğümü görmedin...

Bahanem öyle çok ki oturup içmek için,
İçip, her gün her gece kendimden geçmek için,
Kapattığın o yerden sana yetişmek için,
Dağlara taşlara diz çöktüğümü görmedin...

Neyleyeyim sendiğim tanrı yaratmış taştan,
Beklentim kalmayınca bu bahardan bu kıştan,
Sonuna yaklaştığım ondokuzuncu yaştan,
Yirmisine ermeden söndüğümü görmedin...

Bu feryad-ı figanım şiirde hece hece,
Okunacak belkide bilmem kaç bin gün gece,
Uykularımı bölüp gözlerinden dün gece,
Onikiyi geçmeden döndüğümü görmedin...

Birşey saplandı kaldı çıkmadı sol yanımdan,
Sana birşey bıraktım tek kelime kanımdan,
Okudukca hatırla geçen gece canımdan,
sensizliği seçmeden, öldüğümü görmedin...

Divanem...