Sensizliğin o çoraklığını, kavrularak da içimde yaşıyorum
Özlemlerimin içine gömülüp, nefesine bu boğuluşta durdum
Varlığımın karanlığında çok özler oldum o güneşim gözlerini
İçime esen ilk rüzgârım, iliklerimle titretirdin bedenimi.

Ateşin içinde, sana muhtacım, o susuzluğunun özlemindeyim
Dünyam olduğundan beri, bu aşkının serabının her an çölündeyim
Kendi barınağım bana züller oldu, sığınacak bir tek yer var sensin
Işığımdın, gözümü açan oldun, tüm yollarıma aydınlık verensin.

Dilimde hicranda, o gayri bir şeyi diyemez oldu, gül ben lal oldum
Yüreğim çılgınlık isyanında, avaz avazda haykırışlarındayım
Bedenimi sevgilim o sıcaklığın sarmış, benliğimden hiç gitmiyor
Soğuğu ve sıcağını da unuttum, teninden başka teni sevmiyor.

Bigânem yaşam oldu bana zindan, sen o içime akışta yakınca
Ruhumda arkasından gideni yok diye, garipçe o sensiz kalınca
Beni süklüm püklüm bıraktın, haşarımı haşarı canımda yok artık
sevinçlerimde sensiz kadere ağlıyorlar, o azdıran gülümde yok.

Gözyaşlarımda seller gibi oldu, saran durduran o bentlerde niye
Gönlümün kor ateşini bastırmaya yetmedi, ortada bıraktılar
Uzaktan bana sallanan ellere koşar oldum, aşkım sensindir diye
Dengemin düzlemi engebeye döndü, eğildi büküldü karardılar.

Tüm yollar orta noktaların da bıraktılar, yüreğim kendinde değil
Yönler kayıpta bulunamaz oldun, varlığının yeri de belli değil
İçimle içinin, aşkın nikâhını kıydığım günkü, o giz geceden
Dünyam haram oldu hayatıma, yaktı kör talih beni, çok yücelerden.

Sustum, yükledi boşluk yükümü kör felek, eritti inceden inceden…

(26.03.2010)AZAP…