geldiler
dimağımda beyni kaçık ucubeler
iki lafın belini kırdılar önce tenimde
yorganlar tutuştu aşk anaforundan
gelgit aralığında kadeh tokuşturdular
teslimiyet töreniydi yatak ucunda serenat


unuttum
terli nöbetlerde kalp kırmaları
boğuk nefesimde tutuştu yangınlar
şeytan azapta gerek girerken kanına garibin
yüreğimde elleri dolaştı küçük cin baronlarının
kulak zarını zorlayan kahkahaları derinden


verimli bakireler emzirdi korku nöbetlerini
bir prense bir kurbağa layık görüldü
bir güçlüye bir güçsüz ölüm sunaklarında
beyazın rengi döndü griden siyaha
günahın satır araları alla mor renginden
düşsel sanrılarda kayboldu ibadetler


tıkandı bir şair şiir güncelerinde
kelimeler yosun bağladı dibinden
İlham damarları kurudu tümden
Aşk Leyla’dan öteye gidemedi şiir mezarlığında

25.03.2010

İnsan hep korkuya sarar umudu hasrete ışığı karaya gülü dikene oysa hayat
günlük sanrılarından öte bekler insanı elinde karanfilden yürek yangınlarıyla