Siyahi bir yalnızlığın matem esintisindeyim,
Seni beklemem için bıraktığın rıhtımın önündeyim,
Hüzün dolu bir ufka yelken açıp yol alıyorum,
Sensizlik çöktü bağrıma, çırpındıkça batıyorum.

Derinliğinde hissettiğim kadar hissetmedim, derindeliğini
Bocalayıp durdum, ikilemler içinde kaldım, netice hani?
Bu iklimin diğer yüzü; kandırdı, biliyorum,
Yaptıklarım gülünç belki, çaresizce gülüyorum...

Bekleşirken bir kuytuda, hayat yakınımdan geçti,
Bıkkın halimi görünce acıdı, beni seçti.
Gün geçtikçe kaybettiğim aslıma dönüyorum;
Dünü, günü unutmadım; yarını bekliyorum...

Son durağın mesafesi gün geçtikçe daralır,
Yanımızda fazla yolcu kalmadı, yol kısalır,
İnceldikçe inceliyor ömür, şimdi görüyorum,
Yalnızlığa inat, yalnız bir tek seni seviyorum...

Sevmenin suç olduğu diyarlarda cezası sevdiğini kaybetmektir,
Kaybetmenin varlığı, sevgiyi anlamlı kılan bir meziyettir.
Gerçek sevgiye ulaşmamız ümidiyle...



Hakan YILDIZ