Yaşayan bir ölüyüm, soldurmam güllerini
Türkülerde özledim, sitemli dillerini
Gül yerine mavzere, uzatsan ellerini
Yüreğime kör kurşun, sıksan da vazgeçemem

Bir sahrada sürütüp, çürütsen bedenimi
Sen yanımda olunca, bilirim ben kendimi
İster ateşte kızdır, sorgula tecellimi
Gıdım gıdım eritsen, yaksan da vazgeçemem

İstersen zindana at, gözlerinle tutukla
Duygulardan akar şar, kötülük gelmez akla
İstersen itiraf et, isterseen yüz yıl sakla
Kollarıma kelepçe, taksan da vazgeçemem

Zifiri bir karanlık, bulutlarla kaynaşsam
Yağmurun dolun olsam, toprak ile tanışsam
Çölde karayel olup, meçullere karışsam
Beynime şimşekleri, çaksan da vazgeçemem

Nergis diken tanımaz, sen kokladın tenimi
İster Güneşte kurut, istersen kes dilimi
Azrail yetişmeden, al da kurtul canımı
Yollarıma buz olsan, yıksan da vazgeçemem

MEHMET GÜVEN