Ey sevgili kazma,sen ne yaramaz bir nesneydin
Seni yeni almıştım,seni koymuştum odunluğumun bir köşesine
Ama hırsızlar odunluğun kapısını kırmışlar ve sapını sökerek seni götürmüşler
Köydeydim bana haber geldi evin kapısını kırmışlar diye
Köyde kuzularımı yetim bırakarak geldim
Viraneye dönmüş bir enkaz gibi
Eski nesneler hep yerinde,kitaplarım bir köşede duruyor
Düşündüm,taşındım bir kere...
Demek ki yoksuluklar ,işsizliklerin, ve hırsızların sayısı artmış
Ne acı,acaba suç kimde?
Cebinde meta yoksa,yiğit olmuşsan neye yarar
Fakirsen kimse dönüp sana bakmaz
Selam versen bile almazlar
Dürüst olmuşsan ne fayda
Yoksulluğa,savaşlara ,kadına yönelik şiddete karşı mücadele vermişsen
Kaç para kaç para...
Fakir fukara hakkını yiyip doğmamış yetimin malına el uzatanları tanıımışsan neye yarar
Siyseti rezil edenlere,göndemi çeşitli bahanelerle dolduranları söylesen bile kime ne?
Köylüyü,esnafı,dar gelirliyi,emekliyi,işçiyi,memuru,üniversiteyi bitirip iş bulamayan gençleri,
Belleklerinde bütün bunları taşımışsan acaba bileni kaçı bilir?
Yaşamsal sürecinde tüm bu sorumlullukların mücadelesini vermişsen neye yarar
Dört nesne bir araya geldi.
Su değil,suda boğulmaya ya da gözyaşları
Hava da değil,ne de cennettin müjdecisi
İnsanların şikayeti var ama baharın gelişi yok
Düşünde özenli olsanda kaç para kaç para
Kırıklı boyunlu,kazmayı çalana mı acıyım yoksa olan toplumsal acılara mı?

Haydar Uzun