yaseminler bile küstü el vermiyor artık toprağına
duyabilirsin belki sana ettiği küfürleri kuşumuzun
değerini anlamamaktaki ısrarın bedeli
karalanmış resimlerin şimdi...
git hadi
git...!




sevmiştim oysa
yalan değil
ama sen hercai ağaçları daha çok sevdin
hep dışardaydı gözlerin
yükseklerde
git şimdi...!




ama;
sanmaki kurtuluş kaçmaktır
şeytanla dans bir gün dolanır ayağına
senden daha beteri tutar bir gün ellerini
ve;
sakın bakma o zaman geri
bana verebileceğin kadar zarar verdin
artık kırılacak neyim kaldı ki...!

git hadi
git...



dökülen yapraklar elbet konar yerine
bu eylül hazanı
elbet el verir bir başka bahara geri...!




yalgın bir siluetim
ellerin tutamaz artık ellerimi
ama sakın unutma
sakın!
belki deme bir daha ardına bakıp da
çünkü;
bir önceki
üzüntü mevsimimin son baharı
son affı
ve son belkisiydi...!



aslında çok da yakıştı sana
mert saydığın o cüsseye
namert bir gidiş!
yakıştı evet yakıştı!

terkettiğin ben miyim iyi bak
ılgım bir yalnızlık mı yoksa
üzülmedim demem
de;
sen beni öldüremezsin
ve hiç bir sebebe de /silaha da/ sarılmam sen gibi...!


hangi silah vurabilir ki bir yalgını
hangi kurşun vurabilir ki matemli bedenimi...


git hadi git
bakma ardına,



ve hiç unutma
ben sana ilk vurulduğumda da silahsızdım nasılsa...!









ToprağınSesi





.