54
Yorum
5
Beğeni
4,9
Puan
3378
Okunma

bugün sana seslenmek
içimi döküp rahatlamak istiyorum
sen duymasan da
çünkü buna ihtiyacım var
nasıl ki toprağın suya
bebeğin anneye
canlıların havaya olduğu gibi
benimde sana ve seninle dertleşmeye
ihtiyacım var sevgili
ben yıllarca dalgalı denizlerde
kulaç attım durdum
kıyı görünmese bile
hep tek başıma boğuştum
azgın dalgalarla
hiçbir limana sığınmadım
kimse elimden tutmadı
ben uzatmadım ki
evet sevgili
ben yıllarca kimseye
el uzatmadım ki
açık denizlerde olmama rağmen
hiçbir martıyı tutup okşamadım
dalgalar ve ben
hep böyleydi hayatım
çalkantılı fırtınalı ve dalgalı
durulmadı
ne kadar uğraşıp çabalasam da
kıyıyı bulamadım
tam her şeyden ümidimi kesmiştim ki
sen çıktın karşıma
nasıl olduğunu bilip anlamadan
uzatıverdim elimi sana
öyle bir tuttun ki
sıcacık ve sevgi doluydun
sanki yıllardır bu eli bekliyormuşum gibi
fırtına dindi dalgalar duruldu
artık sen varsın hayatımda
peki ne zamana kadar sevgili
bana diyorsun ki
konuş benimle
dök içini rahatla
taş mısın sen
evet sevgili
taş değilim ben
benimde konuşmaya
dertleşmeye ihtiyacım var
hem de çok
ama korkuyorum
çok korkuyorum
seni incitip kırmaktan
üzmekten korkuyorum
geç de olsa bulduğum sevginin
uçmasından korkuyorum
avuçlarımdan bir martı gibi…
20/03/2010/ Emine / Manisa
Şiirimi seslendiren sayın suskunbiradam’a (Turgay) çok teşekkür ederim.
5.0
94% (32)
4.0
6% (2)