Sonsuzluğun iniş ve çıkışlarına
Aldırmadan gidiyorum..

Rayların yoğrulan hamurunda
Nefes aldığım ilk istasyonda
Paramparça sevdalardan ne varsa arta kalan
Kızıla bürünmüş
Doğabilseler
Çiçeklerin gizli melodilerinde yeniden
Ama terk ediyor yeryüzünü yağmurlar

Hangi geleceğe uzanacak şimdi ellerim
Yokuşların sol yanında bir tünel
Evrenimde ki yalnız kalabalığı
Çeker içine ay ışığı

Karanlığın
Işığında yıkanan
Zihnimde olağan olmayan
Derinden bir titreyiş
Ne zaman alev aldı içimdeki kor ateş

Seni ben yapan bende ki sen
Yazılmaya cesaret edilmemiş
Şarkıda bir notasın
Belkide gönlümün sürgün yemiş
Bahçesinde bir karanfil
Ya da hükümsüz yanımda var olan bir hıçkırık

Uzaklara mahkûm,
Asi bir ruhun içinde
Sadece veda etmeden giden ıssız çığlıklar gezinir
Kaybolmak değildir gitmeler
Karanlıklar ormanında çarpacağım her tümsekte
Kimbilir..
Kaç kere döküleceğim
Yeryüzüne bir kar tanesi

2010..